Czas czytania: 5 minuty

Zazdrość zarówno w monogamii i niemonogamii to informacja o…

1. Poczuciu niepewności lub lęku o utratę – Zazdrość pojawia się, gdy czujemy, że możemy stracić np. partnera, uwagę, pozycję, sukces.
2. Niskim poczuciu własnej wartości – Często zazdrość wynika z porównywania się z innym. Jest efektem oddawania się myślom, że nie mamy tyle samo, co inni. Może to być sygnał, że brakuje nam pewności siebie płynącej z własnego wnętrza, lub brakuje akceptacji.
3. Chęci posiadania czegoś, czego nie mamy, a ma ktoś inny – Zazdrość może wskazywać na pragnienie czegoś, co jest w naszym zasięgu, ale z jakiejś przyczyny po to nie sięgamy.
4. Problemy w relacjach interpersonalnych – Może również odzwierciedlać niepewność w relacjach z innymi osobami, zwłaszcza w kontekście bliskich więzi, takich jak partnerstwo czy przyjaźń.

>> oni razem dużo się śmieją, podróżują; przeżywają tajemnicze przygody; mają cel, który ich łączy; kiedy są razem to są szaleni/spontaniczni/nieobliczalni. Może po prostu brakuje tych czynności oraz klimatu z nimi związanego w naszym związku? I dlatego zazdrościmy, bo (poniekąd słusznie) postrzegamy te zachowania za zagrażające naszej relacji. Może w takim razie odpuścić nieco pracę i skupić się bardziej na przyjemnościach w życiu, więcej patrzenia sobie w oczy i rozmów, a mniej wojskowej dyscypliny i codziennej logistyki? <<

[źródło: https://opsychologii.pl/zazdrosc-w-relacjach-okazja-do-rozwoju.html]

1. Samopoznanie i refleksja

Zrozumienie, co dokładnie wywołuje zazdrość, jest kluczowe. Często nie chodzi o samych partnerów, ale o głębsze lęki, niepewności, czy potrzeby, które nie zostały zaspokojone. Zastanów się, co dokładnie cię niepokoi – czy chodzi o strach przed utratą bliskości, brak pewności siebie, czy poczucie bycia niewystarczającym? A może brak zaspokojenia takich czy innych potrzeb? Świadomość emocji pozwala rozeznać się w tym labiryncie, bo uczucia są drogowskazami – pokazują, że jakieś potrzeby są lub nie są zaspokojone.

2. Komunikacja

Otwarte i szczere rozmowy z partnerami są fundamentem zarówno w monogamii jak i w wielomiłości. Omówienie zazdrości bez oskarżeń, pomaga w zrozumieniu wzajemnych potrzeb. Ważne jest, by nie traktować zazdrości jako czegoś, czego należy się wstydzić, ale raczej jako zwykłego zjawiska, okazji do wzmocnienia więzi i zaufania w relacji.

3. Wyznaczanie granic

W poliamorii, jak w każdej innej formie relacji, granice są niezbędne. Każda osoba ma prawo do określenia, co dla niej jest komfortowe, a co wywołuje niepokój. Może to obejmować fizyczne, emocjonalne czy czasowe granice. Ważne, by były one jasno komunikowane
i respektowane.

Jeśli czujesz zazdrość, a Twoje granice są naruszane, być może to nie zazdrość powinna być tematem Waszej rozkminy, a trzymanie się granic?

4. Zaufanie i bezpieczeństwo

Zazdrość może pojawić się, gdy brakuje poczucia bezpieczeństwa. W poliamorii, gdzie istnieje więcej niż jedna relacja, budowanie zaufania jest kluczowe. Poczucie, że partnerzy są otwarci, szczerzy i lojalni wobec ustalonych zasad, zmniejsza niepokój i zapobiega eskalacji zazdrości.

5. Praca nad poczuciem własnej wartości

Często zazdrość wiąże się z poczuciem bycia niewystarczającym. Warto pracować nad budowaniem własnej pewności siebie i poczucia wartości, niezależnie od tego, ile innych osób jest w relacjach z naszymi partnerami. Wspieranie się nawzajem w rozwoju indywidualnym i wzmacnianie poczucia własnej wartości pozwala lepiej zarządzać zazdrością.

6. Wzajemne wsparcie

Zazdrość może również sygnalizować, że potrzebujesz wsparcia od swoich partnerów. Poliamoryczni partnerzy powinni być gotowi, by okazać empatię i zrozumienie wobec Ciebie, wspierając Cię w przezwyciężaniu zazdrości. Takie wsparcie może przybierać różne formy: od rozmowy po dodatkową uwagę lub spędzenie czasu razem.

7. Cierpliwość

Zazdrość nie znika z dnia na dzień, zwłaszcza gdy jest to nowa lub trudna emocja do przepracowania. Warto być cierpliwym i wyrozumiałym wobec siebie oraz swoich partnerów, dając czas na adaptację i ewolucję w relacjach. Czasami zazdrość ma korzenie w przeżyciach z dzieciństwa i trzeba zająć się rozwiązaniem swojego cPTSD – to trwa. (Ale nie należy wrzucać wszystkiego do jednego worka, czasem źródło zazdrości jest w tym, co tu i teraz)

8. Szukaj wsparcia zewnętrznego

Pomocne może być skonsultowanie się z terapeut(k)ą, który specjalizuje się w poliamorii lub relacjach otwartych. Profesjonalista może pomóc w rozwiązywaniu trudnych emocji i znaleźć konstruktywne strategie radzenia sobie z zazdrością.

Zazdrość w poliamorii może uruchomić złożony zespół stresu pourazowewgo (tzw. traumę złożoną), warto wykorzystać tę sytuację do przyjrzenia się, co przy tej okazji wypłynęło na wierzch (tylko i wyłącznie u Ciebie, nigdy nie zajmuj się szukaniem ani leczeniem zaburzeń u osoby partnerskiej).

9. Reewaluacja relacji

Zazdrość w poliamorii może także wskazywać na potrzebę reewaluacji struktury relacji lub zasad, które zostały ustalone. Jeśli zazdrość staje się dominującym uczuciem, warto zastanowić się, czy niektóre zasady lub granice należy zmienić, aby zaspokoić potrzeby wszystkich osób w relacji.

Odpowiedz sobie na pytanie: co właściwie musiałoby się stać, żebym już nie czuł_ zazdrości?

Zazdrość w poliamorii to sygnał o potrzebie podjęcia dialogu i działań.

Wymaga dwustronnej zaangażowania, empatii i otwartości na potrzeby zarówno własne, jak i partnerów. Spokojne ujawnienie zazdrości pomaga w budowaniu zdrowszych, bardziej świadomych i trwałych relacji.

A czasem możesz dojść do wniosku, że nie chcesz już być w danej relacji i masz prawo także do tego.

Paradoks

1. Zazdrość mimo akceptacji wielu partnerów
   W poliamorii zakłada się, że miłość i zaangażowanie mogą być dzielone z więcej niż jedną osobą. Jednak pomimo tej otwartości na wielość związków, wciąż może pojawić się uczucie zazdrości.
2. Konflikt między wolnością a potrzebą bezpieczeństwa
   W poliamorii każda osoba ma prawo do angażowania się w relacje z wieloma partnerami. Jednak niektórzy mogą poczuć się zagrożeni emocjonalnie, gdy ich partnerzy nawiązują więzi z innymi.
3. Zazdrość jako reakcja na nierówności w relacjach
   Choć poliamoria zakłada równość w traktowaniu wszystkich partnerów, w rzeczywistości mogą pojawić się nierówności – na przykład, jeden partner może czuć się bardziej emocjonalnie lub czasowo zaniedbywany na rzecz innych relacji. Zazdrość może wynikać z poczucia braku równowagi, co tworzy napięcie pomimo otwartości na różnorodność związków.
4. Zazdrość jako wynik braku komunikacji
   Poliamoria opiera się na komunikacji, ale w praktyce może się zdarzyć, że partnerzy nie zawsze wyrażają swoje emocje lub nie rozmawiają na czas o swoich potrzebach. W takim przypadku zazdrość może wynikać z braku zrozumienia lub niedostatecznej wymiany informacji. To prowadzi do konfliktów, które mogą się potęgować mimo deklarowanej otwartości.
5. Zazdrość jako element procesu wzrostu
   Zazdrość w poliamorii może być traktowana jako szansa na osobisty rozwój, naukę o sobie i swoich granicach, a także na doskonalenie umiejętności komunikacyjnych. Często paradoks zazdrości polega na tym, że osoby w poliamorii mogą zauważyć, że w trakcie pracy z tym uczuciem, stają się bardziej świadome swoich pragnień i lęków, co z kolei prowadzi do głębszych, bardziej autentycznych i spokojnych relacji.
6. Zazdrość a poczucie własnej wartości
   Pomimo faktu, że wielomiłość jest oparta na równości, ludzie często porównują się do siebie nawzajem, co może prowadzić do zazdrości. Poczucie, że partnerzy są bardziej zaangażowani w inne relacje, może budzić lęk o swoją wartość w oczach innych, co jest paradoksalne w kontekście fundamentów poliamorii, które zakładają, że każda osoba ma wartość niezależnie od innych związków.

ŹRÓDŁA ZAZDROŚCI

Źródło zazdrości może być

• wewnętrzne osobiste,
• wewnętrzne relacyjne,
• zewnętrzne (tzn zewnętrzne wobec osoby czującej zazdrość)
  
• związane z przeszłością,
• teraźniejszością

Reakcja na zazdrość będzie adekwatna, kiedy będzie dopasowana do jej pochodzenia.

Na przykład wewnętrzne osobiste i związane z przeszłością jest wtedy, kiedy zazdrość wynika z tego, co dana osoba przeżyła w dzieciństwie lub młodości. Adekwatna reakcja to rozwiązanie swojej traumy złożonej lub inne działanie psychoterapeutyczne.

Na przykład źródło zewnętrzne i teraźniejsze jest wtedy, kiedy partner przekracza ustalone granice w bliskości z inną osobą. Adekwatna reakcja to w tym przypadku postawienie granic, a jeśli to nie działa – rozstanie.

Jestem ciekawa, co myślisz o takim podziale źródeł zazdrości, napisz komentarz, porozmawiajmy.

Dopisek:

dlaczego nie używam wyrażenia „konsensualna niemonogamia” albo „etyczna niemonogamia”?
– Bo to tautologia: jeśli niemonogamia miałaby być niekonsensualna albo nieetyczna, przestaje być niemonogamią, a staje się zdradą. I tyle.

Zapraszam na sesje terapeutyczne.